منبع خبر- عزم جدی تلویزیون برای خوشنام شدن!

به قلم: احسان متولی
منتقد و دانش آموخته بازیگری و کارگردانی

به گزارش پایگاه خبری منبع خبر، خوش سلیقگی شبکه یک تلویزیون در شب‌های ماه مبارک رمضان، سبب شده است تا یک دلخوشی کوچک برای بعد از افطار، مخاطب را اندکی از گرفتاری‌های روزانه فارغ کند و به لطف پخش سریال شیرین “خوشنام”،  لحظات قابل تاملی را برای او ایجاد کند.
به جرات میتوان گفت این ملودرام جذاب و محترم، فاصله‌ی بسیاری با دیگر رقبای خود در شبکه‌های مختلف دارد.
پرداختن به قصه‌ای واقعی و ملموس برای مخاطب، با شخصیت پردازی‌های درست و دقیق، روایتی صادقانه و روان، بهره‌گیری صحیح از الگوهای اجتماعی و همچنین ارزش و اهمیت خانواده، عناصری است که محسن کیایی و علی کوچکی طراحی کردند و نهایتا در فیلمنامه‌ی خوب فهیمه سلیمانی مشهود است. آنچه که این قصه‌ی جذاب را متفاوت‌تر کرده است، پرداختن زیرکانه و دقیق نویسنده به ارزش و مفهوم عشق و تاثیرات عجیب و گاه غیرقابل جبران رفتارهای روزمره ماست. آنجا که شهرام به قصد وصال، پشت پا میزند به تمام سابقه‌ی شرارت خود و کلنگِ بنای تازه ای را در وجود خود محکم میکوبد، مفهومی عمیق شکل می‌گیرد که جای خالی‌اش حتی در میان همسران دیروز و امروز هم خالی است! آری… عشق!
در این روزها بسیاری از همسران باهم زندگی می‌کنند اما متاسفانه برای هم زندگی نمیکنند! شهرام نشان می‌دهد که یک عاشق واقعی است و برای به دست آوردن معشوقش، به درستی از اصلاح خود شروع میکند! تن میشوید از گناهانش تا به وصال معشوق برسد!

نکته‌ی بسیار زیبای دیگری که “خوشنام” را جذابتر می‌کند، رویارویی انسان با تاثیرات بسیار مخرب رفتارهایش بر زندگی دیگران است. شاید خیلی از مواقع حتی ناخودآگاه از ما رفتاری ناشایست سر بزند و ما کاملا بی توجه به تاثیر رفتارمان، به زندگی ادامه دهیم. اما آن تاثیر به جا مانده است و زندگی یک یا چند نفر را تحت‌الشعاع قرار داده است. به همین سادگی می شود با زندگی و آینده‌ی دیگران بازی کرد!
و نکته‌ی آخری که به شدت این مجموعه را “خوشنام” کرد این بود که شهرام برای اصلاح خودش و جبران حق الناسی که به گردن دارد به مسجد نمی‌رود و سر بر سجاده نمی گذارد و برای بخشش اشک نمی ریزد و برعکس با زحمت و شرمندگی به دنبال کسانی میگردد که حقشان را ضایع کرده است. این یعنی درک درست و دقیق از چگونگی جبران حق‌الناس. یعنی آموزش توبه‌ی حق الناس. یعنی فرهنگ‌سازی. همان چیزی که تلویزیون باید به آن بپردازد.
تمام واقعیت و سادگی روابط و الگوی زندگی‌های طبقه‌ی حداکثری مردم را می‌توان در این مجموعه مشاهده کرد و با او هم‌زاد پنداری کرد. نه مروج اشرافیت است و نه شاکی از فقر! فقط روایت می‌کند بدون هیچ قضاوتی.

نکته آخر اینکه، خوشنام مناسبتی نیست!
بلکه خوراکی کاملا سالم و ارگانیک و همچنین نیاز هر روز و هر لحظه‌ی جامعه‌ی ماست.
خدا قوت به تمام عوامل محترم این مجموعه و آرزوی توفیق برای آنها.