رضایی: زمین خواری به بهانه ی خدمت و امنیت

✍یادداشتی از دکتر عبدالرضا رضایی
دانشجوی دکترای مدیریت ارتباطات و رسانه

پایگاه خبری منبع خبر: در چند دهه ی اخیر شاهد ظهور پدیده ی عجیبی در دستگاه های دولتی بوده ایم که جای بسی تامل و تفکر دارد.

شاید همه ی ما به تناسب در جای جای وطن عزیزمان با اماکنی از جمله مراکز آموزشی و رفاهی، مراکز اقامتی و تفریحی، تفرجگاه های اختصاصی، سوئیت ها و پلاژهای مدیریتی و از این قبیل اسامی…. برخورد کرده باشیم، مکان هایی که با دیوارهای بلند و یا فنس های فلزی از بقیه ی نقاط جدا شده اند. که اغلب هم در مناطق خوش آب و هوا، ییلاقی و توریستی تفریحی قرار دارند.

ساختمان ها و بناهایی مجلل با تمامی امکانات که با هزینه ی بیت المال به بهانه ی انجام خدمت و گاها تامین امنیت و اشراف اطلاعاتی، محلی شده برای مدیران رده بالا و خانواده های شان برای گذران اوقات فراغت و تعطیلات آنها.

هزینه ی تهیه و تامین این ساختمان ها مگر غیر از سازمان ها و بودجه های آنان که باید در جهت رفع محرومیت زدایی و همچنین ارائه خدمات بهتر به مردم صورت بگیرد تامین می‌شود.

واقعا تفاوت کارکنان این قبیل دستگاه ها با سایر مردم در چیست که آن عده ی قلیل باید در بهترین نقاط کشور،از شهرها و جزایر و …مراکز آموزشی و رفاهی داشته باشند و در مقابل اغلب مردم جامعه باید هزینه های بسیار بالایی را برای آن صرف کنند.

پرواضح است، حلقه ی مفقوده ی این پازل ” عدالت اجتماعی ” است که به واسطه ی جایگاه افراد متفاوت و با فاصله ای بسیار حاصل می‌شود.

ساختمانهایی که از نظر امکانات به خود آن دستگاه طعنه می‌زنند، چه بسا بیشتر این امکانات در ساختمان خود این ادارات وجود ندارد و کارکنان و ارباب رجوع از آن بی بهره اند.

برخی از این دستگاه های دولتی انجام و ارائه خدمات دولتی به مردم را بهانه قرار داده اند و برخی هم حضور و اشراف اطلاعاتی و امنیتی را دست مایه ی این زمین خواری کرده اند.

در هر صورت این کار از منظر مردم بسیار ناپسند بوده و دخل و تصرف در محیط زیست و هم چنین منابع طبیعی محسوب می‌شود.

متاسفانه رفتار منفعلانه ی دستگاه های حافظ سرمایه ی ملی مثل محیط زیست و منابع طبیعی همیشه جای سئوال داشته و دارد.

واقعا اگر هدف خدمت باشد و دسترسی آسان مردم به شما، راه حل بسیار ساده است.

این دستگاه های دولتی می‌توانند با شناسایی دقیق نیاز مردم و همچنین خدماتی که مورد نیاز آن بخش از جامعه است ، دستگاه های دولتی را به صورت تجمیعی در یک ساختمان مستقر کنند، به این صورت هم باعث تخریب و تصرف کمتری در منابع طبیعی می شوند.

ولی مشکل اینجاست که دوستان با چانه زنی سیاسی و قدرت نمایی در بین دیگر دستگاه به واسطه زر و زور، محلی برای خود و خانواده دست و پا کرده اند تا به گذران اوقات فراغت و تعطیلات آخر هفته بپردازند.

شاید دیگر وقت آن رسیده که الگوی مدیران انقلابی دهه ی شصت را سرلوحه ی خود قرار دهیم و با یک پوست‌اندازی مناسب ایران را از اشرافی گری سیستمی رهایی بخشیم.

یادمان نرود این کشور حاصل انقلابی ست که رهبر آن امام خمینی(ره) و جانشین بر حقش حضرت آیت الله خامنه ای سرلوحه ساده زیستی بوده اند.

خدا را شکر در چند روز اخیر شاهد پالس های مثبتی از طرف دستگاه قضایی بوده ایم که بصورت خود جوش درجهت تخریب مکان های اقامتی خود در منابع طبیعی کرده است.

حال باید دید سایر دستگاه ها این اقدام مبارک را سرلوحه ی کار خود قرار می‌دهند یا خیر.
یادمان نرود ما میراث دار خون شهدایی هستیم که برای این آب و خاک از جان مایه گذاشته اند،پس نباید در محشر با اعمالی که انجام می‌دهیم شرمنده ی آنها باشیم.

اگر قرار بر خدمت رسانی باشد شهید سلیمانی را سرلوحه قرار دهید، شخصی بی تعارف و تکلف ،که اگر میخواست می‌توانست در هر نقطه ای از ین کشور برای خود ویلا و ساختمانی برای تفریح و تفرج دست و پا کند ، ولی ایشان قلب مردم را مکان حضور همیشگی خود انتخاب کرد.

پس بهتر است با این قبیل الگو ها دستگاه های دولتی و نظامی و انتظامی در سیر حرکت خود تحولی ایجاد کنند.