منبع خبر- آرزویی بنام مسکن و سیاست های آبکی دولت ها

به قلم کیانوش حاجت پور بیرگانی
به گزارش منبع خبر، شرایط حاکم بر بازار مسکن انتظارات اقشار ضعیف و متوسط جامعه را در بدترین شرایط چند دهه اخیر قرار داده است.
در شهری مثل تهران میانگین قیمت مسکن از سال ۱۳۹۴ تاکنون رشدی شش برابری را پشت سر گذاشته است.
این در حالی که میانگین نرخ تورم شش سال اخیر چیزی حدود سه درصد افزایش داشته است. این یعنی قیمت مسکن حباب داشته و سوداگران و دلالان و سیاست های غلط دولت ها اوضاع را به این روز انداخته است.
در شرایط فعلی و در بازار مسکن, مصرف کننده واقعی کاملا از دور خارج شده است زیرا توان خرید برایش وجود ندارد و تنها سرمایه گذاران بدنبال کسب سود بیشتر از معاملات بازار هستند.
بنابراین میتوان نتیجه گرفت سیاست های دولت ها چه گذشته و چه حال حاضر نتوانسته است بر افزایش قیمت ها تاثیرگذار باشد و بعضا دخالت های بی جا نیز به این گرانی ها دامن زده است.
نکته حائز اهمیت در شرایط چندساله اخیر بازار مسکن این است که, نرخ مسکن با افزایش دلار تقریبا متناسب بوده و برابری معناداری را تجربه کرده است ولی در مواردی که دلار روند کاهشی داشته مسکن ثبات خود را حفظ نموده و به تعبیری میتوان اینچنین استنباط کرد که افزایش نرخ دلار عامل افزایش قیمت مسکن نبوده است و مسئله روانی حاکم بر جامعه و بازار منجر به سوء استفاده دلالان و صاحبین نقدینگی شده است.
دولت سیزدهم نیز از ابتدا شعار ساخت ۴ میلیون مسکن را سر داد ولی ساخت و عرضه بیشتر این کالای استراتژیک و اساسی در کاهش قیمت ها نه تنها تاثیرگذار نخواهد بود بلکه با افزایش قیمت ها نرخ معاملات همین واحدهای جدید نیز به سرنوشت مسکن مهر دچار خواهد شد.
نتیجه اینکه زمانی مسکن روند ثبات به خود می گیرد که نرخ بازار را کارشناسان و متخصصان طبق منطقه بندی و براساس اصول و قواعد تورم مشخص نمایند و عزم جدی و خواست واقعی در بدنه حاکمیت برای متعادل کردن قیمت ها و ایجاد تسهیلات مناسب و مطابق با قدرت خرید مردم وجود داشته باشد, در غیر اینصورت مسکن به آرزوی محالی برای اقشار مختلف مبدل خواهد شد.