منبع خبر- سنگ‌ نگاره خونگ اژدر «بامیروند نوروزی»

کاری از دبیر سرویس پارسی نویسی منبع خبر محمدابولیان نوروزی

منبع خبر- نگار برجسته روستای پرپیشینه خونگ اژدر»یابامیروندنوروزی»یکی از بازمانده های کهن استان خوزستان است که در ۱۵ فرسخی ایذه در بخش هفت گانه ی نوروزی ها»در دست راست روستای خونگ اژدر جای دارد.این سنگ‌نگاره دارای دو سنگ نوشته برجسته است که یکی پیوند به دوره عیلامیان و دیگری به زمان اشکانیان دارد.نگارکنده برجسته عیلامی شوربختانه تااندازه پاک شده اما پیدا است که دیدگاه آن گرده آمدن مردم به پیشگاه پادشاه می‌باشد.دردومین(سنگ‌. نگاره اشکانی)رخینه یک مرد سوار بر اسب،یک مرد درمیان،سه مرد به شیوه ایستاده و دو کبوتر هم دراین نما دیده می‌شود.مردسوار چهره کهنسال و سرپوش شاهی بر سر دارد و چهارتن دیگر که روبروی او ایستاده‌اند و شاید او را ستایش می کنند،نزدیک می‌شود.گفته می‌شود مرد سوار بر اسب«مهرداد دوم اشکانی»است و پشت سر او پیشکار وی دیده می‌شود.یک تن دیگر که درمیان نمایه ایستاده و چهره او از روبرو نشان داده شده، یکی از فرمانروایان این بخش است که بلندتر از دیگران دیده می شود، شال بر شانه چپ و دست چپ بر کمر شمشیر دارد.در سوی دیگر نگارکنده ی دراین نمایه است وسه تن دیگر ایستاده‌ دیده می‌شود که نخستین یک روحانی یاموبد» است و چیزی همانند میوه کاج در دست دارد.دو تن دیگر که دستان خود را به شیوه گره خورده در برابر هم کمر گرفته‌اند،که شایدنگاهبانان هستند.در نوک یکی از دو کبوتری که در میان پادشاه سوار بر اسب وفرمانروا بانمای بلند کنده شده‌اند،زنجیره زورمندی و فَرَه شاهی بی هیچ‌گونه نماد زیباآرایی تنها برای نمایش بزرگی وزورمندی شاه دراین نمایه کنده شده است.این سنگ‌نگاره نشانگر آیین حابجایی وشناساندن فرمانروا این بخش از سوی مهرداد اشکانی می‌باشد. گمان می‌رود نمایه مردی که در میان این نگاره دیده می‌شود،باتندیس برنز مرد یک دستی یاهمان مرد شمی یاالیمایی که در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود بی‌ پیوند نباشد و به گفته کارشناسان،این نمایه همان سردیس یک دست موزه ایران باستان است.اگر کسی دیگر از شاه،تندیس خود را ساخته باشد،در این باره بایدگفت: این نماد شایداز نشانه ی ازدیوانسالار برخوردار باشد و گمان می‌رود تندیس شاه نیز در این هسته داشته باشد.
▫️سنگ برجسته خونگ اژدر که در سال ۱۹۶۱م باتلاش وکاوش های لویی واند نبرگ»پیدا شد،جایگزین شدن سبک چهره‌ های روبرو و برافتادن چهره‌‌های نیم‌رخ، درنگار برجسته‌های اشکانی را نشان می دهد.