منبع خبر- نقش راهبردی ورزش در گسترش صلح و توسعه و پیشرفت ملل

*دکتر سید محسن حسینی

دانش آموخته دکتری علوم سیاسی – روابط بین الملل

دبیرکل انجمن اسلامی ورزشکاران

International Day of Sport for Development and Peace

پایگاه خبری منبع خبر: مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۲۰۱۳، روز ۶ آوریل را روز بین المللی ورزش برای صلح و توسعه اعلام کرد تا از این طریق بر تاثیر ورزش در بهبود آموزش، توسعه ی انسانی، تدوین روش های زندگی سالم و ایجاد صلح جهانی تاکید کند، هر چند قبل از این اداره ای با عنوان اداره ی ورزش برای صلح و توسعه در سازمان ملل شکل گرفته بود که وظایف آن شامل تعهد و راهنمایی استفاده از ورزش در جهت صلح و توسعه بوده و این اداره به عنوان یک تسهیل کننده با تشویق گفتمان، اشتراک دانش بین همه ی ذینفعانی که علاقمند به استفاده از ورزش به عنوان ابزاری برای آموزش، بهداشت، توسعه و صلح می باشند بوده است.

شاید پشتیبان اهمیت و نقش ورزش در توسعه و صلح را بتوان علت شکل گیری بازی های المپیک دانست زیرا هدف پیر دی کوبرتین، پایه گذار کمیته ی بین المللی المپیک از ایجاد این کمیته در ابتدای تاسیس آن صلح میان ملت ها بوده است به طوری که وی بیان می کند که “من رویایی دارم و آن این است که روزی ورزش سبب صلح در میان ملت ها باشد”.

با گذشت زمان و شناسایی آثار ورزش بر توسعه ی جوامع، لزوم بکارگیری ورزش برای توسعه و صلح، بیشتر مورد تاکید قرار گرفت. به طوریکه نقش ورزش در توسعه جوامع به وسیله ی سهم ورزش در اقتصاد کشورها تعیین می شود. برای مثال سهم ورزش در تولید ناخالص داخلی کشور انگلستان به میزان ۷/۱ درصد می باشد. تولید کالا و تجهیزات ورزشی، وقایع و بازی های ورزشی، خدمات متکی به ورزش و سهم رسانه ها در ورزش نشان دهنده ی پتانسیل ورزشی هر کشور است.

ورزش به عنوان یک محرک برای توسعه است، زیرا:

• یک جمعیت فعال فیزیکی یک جمعیت سالم است که به بهبود بهره وری نیروی کار و افزایش تولید اقتصادی می انجامد.

• ورزش و فعالیت جسمانی یکی از اشکال مقرون به صرفه پزشکی پیشگیرانه است که امکان کاهش هزینه های مراقبت های بهداشتی را به طور چشمگیری کاهش می دهد.

• ورزش با کاهش سطح جرایم نوجوانان و رفتار ضد اجتماعی و ارائه ی روش ارزان برای بهبود اشتغال به توسعه ی اقتصادی می افزاید.

• ورزش می تواند یک موتور برای توسعه اقتصادی محلی و ایجاد شغل باشد. برنامه های ورزشی و ایجاد فرصت های اشتغال و همچنین تحریک تقاضا را فراهم می کنند.

• کالاها و خدمات ورزشی منبع مهمی از هزینه های عمومی و خصوصی دولت ها را تامین می کنند.

• ورزش می تواند با معرفی مکان ها امکان شناسایی و جذب توریست را فراهم کند. بر همین اساس علم گردشگری ورزشی به وجود آمده است.

باید به ورزش برای توسعه و صلح به عنوان یک هدف و نه یک رویا توجه شود. رسیدن به این بینش می تواند آغاز ورود به دنیایی باشد که محرک آن ورزش و نتیجه ی آن توسعه ی پایدار است.