کد خبر:5829
پ
کیانوش حاجت پور بیرگانی؛

توجه به شاخصه های اجتماعی در تحقق توسعه پایدار در ورزشهای رزمی ضروری است

به قلم مدیر مسئول به گزارش سرویس ورزشهای رزمی منبع خبر،  فدراسیون انجمن های ورزشهای رزمی با پتانسیل جمعیتی بالا و تنوع جنسیتی و نژادی قابل قبول در سراسر کشور از نظر شاخص های اجتماعی در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد. بطوریکه ظرفیتی در حدود ۳۴۰ هزار نفر در قالب ورزشکار، مربی، قهرمان و […]

به قلم مدیر مسئول

به گزارش سرویس ورزشهای رزمی منبع خبر،  فدراسیون انجمن های ورزشهای رزمی با پتانسیل جمعیتی بالا و تنوع جنسیتی و نژادی قابل قبول در سراسر کشور از نظر شاخص های اجتماعی در درجه بالایی از اهمیت قرار دارد. بطوریکه ظرفیتی در حدود ۳۴۰ هزار نفر در قالب ورزشکار، مربی، قهرمان و … در دو بخش آقایان و بانوان، اهمیت این مجموعه را در سطح ملی از جنبه همگانی دوچندان نموده است.
نوع ورزش و فعالیت فیزیکی در این حوزه تاثیرات زیادی در کاهش انحرافات اجتماعی و ارتقاء شاخص سلامت و حرکت در مسیر رسیدن به جامعه سالم داشته است.
علیرغم ویژگی مزبور اهالی ورزش های رزمی متاسفانه به تناسب طبقه اجتماعی شان از نظر شاخص فقر و عدالت اجتماعی همچنین مشارکت نیروی کار (اشتغال), بیمه درمان، بازنشستگی، بیمه های تکمیلی و … در وضعیت مطلوبی بسر نمی برند و بعضا همین مسئله در روند فعالیت فعالین این حوزه تاثیر بسزایی خواهد گذاشت و به خروج سرمایه های ارزشمند انسانی از بدنه رزمی کشور منتج خواهد شد.
در بررسی های به عمل آمده به این مهم دست بافتیم که شرایط فعلی ورزشهای رزمی کشور به گونه ای است که شاخص هایی همچون عدالت فنی، شایسته سالاری و کارآمدی اجتماعی به نسبت اصول حاکم بر این ورزش ها به صورت سیستماتیک بهینه شده است و سلسله مراتب فنی در این ورزش ها به خوبی مبین این مهم است. اما مبحث عدالت اجتماعی از نظر میزان امکانات در خور این ورزش ها و اهالی فعال در آن کافی نیست و همین امکانات اندک نیز بعضا به خوبی تقسیم نشده است و استعدادهای زیادی به خاطر عدم برخورداری از این شاخصه مهم به فعلیت نرسیده اند و نهایتا از ورزش حرفه ای خارج شده اند.
عدم تناسب توان فنی افراد و میزان تاثیرگذاری آنها در قالب مربی، ورزشکار و … با میزان درآمدشان نیز از دیگر دلایلی است که منجر به خروج استعدادهای ارزشمندی از این حوزه شده است.
خوشبختانه اعتماد عمومی به ورزش های رزمی در کشور بسیار مطلوب است ولی آینده ای که خانواده ها برای فرزندان خویش در رزمی متصور هستند از درجه بالای اطمینان برخوردار نیست، بطوریکه ورزشکاران از نظر فنی و توان فیزیکی رشد قابل قبولی خواهند نمود ولی علیرغم این رشد فزاینده از این ورزش بجز در موارد معدود نمی توان به عنوان یک شغل آینده دار یاد نمود. زیرا ساختار های مناسبی در شاخص های اشتغال برای رزمی کشور وجود ندارد.
علی ایحال روی صحبت ما با روسای فدراسیون های ورزشی کشور علی الخصوص فدراسیون های رزمی است تا علاوه بر جنبه های فنی و سخت افزاری به تاثیرات ورزشهای رزمی بر شاخص هایی همچون توسعه پایدار، کاهش انحرافات اجتماعی، افزایش امید به زندگی، فقر، جنسیت، مشارکت نیروی انسانی، محیط زیست، حقوق شهروندی، امنیت، عدالت اجتماعی، شایسته سالاری، سرمایه اجتماعی، رسیدن به جامعه سالم، کارآمدی اجتماعی، آشنایی با قوانین مدنی، خودکشی، جرم و اعتماد عمومی را بصورت جدی و مبتنی بر کار تحقیقی و تحلیل آماری توجه نموده و برای هریک از پارامترهای فوق وزن دهی لازم انجام شود و میزان تحقق یا عدم تحقق هر یک را بصورت گزارش دقیق به اطلاع عموم مردم و استفاده کنندگان درون سازمانی و برون سازمانی برسانند. تا با شناخت کامل از تاثیرات ورزش های رزمی بر جامعه, نگاه تصمیم سازان دولت و مجلس را به خانواده بزرگ رزمی کشور معطوف نموده و سهم بیشتری برای توسعه سخت افزاری و نرم افزاری این حوزه تخصیص دهند.

منبع
سرویس ورزشی
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

کلید مقابل را فعال کنید