منبع خبر- مستاجرین با حلوا حلوا گفتن دهانشان شیرین نمی شود

به گزارش کیانوش حاجت پور بیرگانی از سرویس اقتصادی منبع خبر، اجاره بهای مسکن از عمده معضلاتی که هر خانوار ایرانی با آن دست به گریبان بوده و این مهم در سال ۱۴۰۱ به یکباره افسار پاره کرده و شاهد افزایش ۱۰۰ درصدی مبلغ اجاره در اقصی نقاط ایران علی الخصوص کلان شهرها بوده ایم.
این در حالی است که هر یک از اجزای تشکیل دهنده این پازل از نظر مستاجرین نقش بسزایی در این گرانی ها ایفا می کنند. در این سناریو بازیگرانی از جمله صاحب خانه، مشاورین املاک، دولت، مجلس، نهادهای نظارتی و … ایفای نقش می نمایند.
از عمده دلایل این افزایش و فشار میتوان به کاهش قدرت پرداخت اشاره نمود که ارتباط مستقیم با درآمد سرپرستان خانوار دارد.
بطوریکه اگر یک خانوار از لحاظ درآمدی در سطح قابل قبولی باشد و بتواند از پس اجاره مسکن و دیگر هزینه های جاری خانواده بر آید، دیگر در مورد اجاره با چالش گرانی مواجه نخواهد شد.
پر واضح است که، نوک پیکان کاهش قدرت پرداخت و درآمد غیر کافی شاغلین متوجه دولت و مجلس است و عدم وضع قوانین مناسب اشتغال نیز مزید بر علت این افزایش هاست.
یکی دیگر از عوامل افزایش بهای اجاره تورم شش برابری قیمت هر متر آپارتمان از سال ۱۳۹۵ تا کنون است که میانگین خرید هر متر آپارتمان را در پایتخت به متری ۴۰ میلیون تومان رسانیده است و همین موضوع باعث شده صاحبین ملک بهای اجاره را با ارزش ملکشان قیاس کنند و مصداق هایی همچون بهره بانکی این حجم از نقدینگی را با میزان اجاره بهای پرداختی مطرح کنند. غافل از اینکه همه چیز در این مسئله دیده شده است جز در آمد سرپرستان خانوار که تغییر محسوسی در آن مشاهده نمی شود.
علی ایحال اوضاع اجاره به جای رسیده است که بعضا شاهد این واقعیت هستیم در موارد بسیاری صد درصد درآمد افراد تنها صرف پرداخت یک ماه اجاره بها خواهد شد و این یعنی فروپاشی اقتصاد خانواده.
آیا در این اوضاع و احوال انتظار زیادی است که از دولت بخواهیم فکری عاجل و واقعی برای حل و فصل مسئله اجاره اتخاذ نمایند تا شاهد موارد غیرمتعارفی همچون شرخران تخلیه و … نباشیم. شخص آقای رییسی و وزیر راه و شهر سازی به همراه مجلسی ها و همه تصمیم گیران و تصمیم سازان مملکت باید خودشان جای مستاجرین بی پناه قرار دهند و نسخه واقعی مسکن را برای مردم بپیچند چراکه با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود.