منبع خبر- میکروپلاست چیست و چگونه در اقیانوس ها ایجاد می شود؟ کاری از دکتر اسدالله غلامپور

به گزارش سرویس انرژی منبع خبر، میکروپلاستیک ها ذرات ریز پلاستیکی هستند که هم از توسعه محصول تجاری و هم از تجزیه پلاستیک های بزرگتر بوجود می آیند. میکروپلاستیک ها به عنوان یک آلاینده می توانند برای محیط زیست و سلامت حیوانات مضر باشند. در میکروپلاستیک ها موجودات زنده درهم پیچیده وجود دارند. نمونه‌ای از آب جمع‌آوری‌شده در سواحل هاوایی نشان می‌دهد که چگونه میکروپلاستیک‌ها در زندگی روزمره حیوانات دریایی در هم تنیده هستند. میکروپلاستیک‌ها قطعات پلاستیکی کوچکی با طول کمتر از پنج میلی‌متر هستند که می‌توانند برای زندگی اقیانوس‌ها و آبزیان مضر باشند (قطر کوچکتر از مروارید استاندارد مورد استفاده در جواهرات). میکروپلاستیک ها دو دسته هستند: اولیه و ثانویه. میکروپلاستیک های اولیه ذرات ریز طراحی شده برای استفاده تجاری مانند لوازم آرایشی و بهداشتی و همچنین میکروالیاف ریخته شده از لباس و سایر منسوجات مانند تورهای ماهیگیری هستند. میکروپلاستیک های ثانویه ذراتی هستند که از تجزیه اقلام پلاستیکی بزرگتر مانند بطری های آب به وجود می آیند. این شکست در اثر قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی، عمدتاً تابش خورشید و امواج اقیانوس ایجاد می شود.

پلاستیک رایج ترین نوع زباله های دریایی است که در اقیانوس ها و دریاچه های بزرگ یافت می شود. زباله‌های پلاستیکی می‌توانند در اشکال و اندازه‌های مختلف باشند، اما آن‌هایی که کمتر از پنج میلی‌متر طول دارند (یا تقریباً به اندازه یک دانه کنجد هستند) «میکروپلاستیک» نامیده می‌شوند. میکروبیدها قطعات ریز پلاستیک پلی اتیلن هستند که به محصولات بهداشتی و زیبایی مانند برخی پاک کننده ها و خمیردندان ها اضافه می شوند. میکروپلاستیک‌ها از منابع مختلف، از جمله از زباله‌های پلاستیکی بزرگ‌تر که به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تجزیه می‌شوند، به دست می‌آیند. علاوه بر این، میکروبیدها، نوعی میکروپلاستیک، قطعات بسیار ریز پلاستیک پلی اتیلن ساخته شده هستند که به عنوان لایه بردار به محصولات بهداشتی و زیبایی مانند برخی پاک کننده ها و خمیردندان ها اضافه می شوند. پلاستیک همه جا هست بسیاری از آن به اقیانوس وارد می شود. بیشتر پلاستیک های موجود در اقیانوس ها به ذرات بسیار ریز تجزیه می شوند. این تکه های پلاستیکی کوچک «میکروپلاستیک» نامیده می شوند. سایر پلاستیک ها عمداً به گونه ای طراحی شده اند که کوچک باشند، آنها میکروبید نامیده می شوند و در بسیاری از محصولات بهداشتی و زیبایی استفاده می شوند. آنها بدون تغییر از طریق آبراه ها وارد اقیانوس می شوند. این ذرات ریز به راحتی از سیستم های تصفیه آب عبور می کنند و به اقیانوس و دریاچه های بزرگ ختم می شوند و تهدیدی بالقوه برای آبزیان هستند. طبق برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد، ریزدانه های پلاستیکی برای اولین بار حدود پنجاه سال پیش در محصولات مراقبت شخصی، ظاهر شدند و پلاستیک ها به طور فزآینده ای، جایگزین مواد طبیعی گردیدند.
آبزیان و پرندگان می توانند میکروپلاستیک ها را با غذا اشتباه گرفته و مصرف کنند. تحقیقات در حال انجام است. اما هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که دانشمندان در حال تحقیق پیرامون آن هستند. در سال ۲۰۱۵، ایالات متحده استفاده از میکروبیدها را ممنوع کرد. اما میکروپلاستیک ها هنوز یک مشکل بزرگ هستند. انسانها باید برای جلوگیری از ورود پلاستیک به اقیانوس کمک کنند.در اقیانوس ها، میکروپلاستیک ها اغلب توسط حیوانات دریایی مصرف می شوند. بخشی از این آلودگی های زیست محیطی ناشی از ریختن زباله ها می باشد، اما بیشتر نتیجه طوفان ها، روان آب و بادهایی است که پلاستیک(هم اجسام دست نخورده و هم میکروپلاستیک ها) را به اقیانوس ها می برد. مشکل میکروپلاستیک‌ها در اقیانوس‌ها و آبراه‌های کره خاکی، از طریق تعدادی از مطالعات و گزارش‌های نگران‌کننده در چند سال گذشته آشکار شده است. اینکه آنها اساساً همه جا هستند کاملاً واضح است. اما آنها از کجا می آیند و برای کاهش یا حذف انتشار بیشتر آنها چه می توان کرد، مهم است. یک “ارزیابی جهانی منابع” توسط اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت نشان داد که بزرگترین منبع میکروپلاستیک در اقیانوس های جهان، منسوجات مصنوعی هستند. مشکل میکروپلاستیک ها این است که(مانند اقلام پلاستیکی با هر اندازه) به آسانی به مولکول های بی ضرر تجزیه نمی شوند. تجزیه پلاستیک ها ممکن است صدها یا هزاران سال طول بکشد و در این میان، محیط زیست را ویران کند. در سواحل، میکروپلاستیک ها به صورت تکه های پلاستیکی رنگارنگ ریز در ماسه قابل مشاهده هستند. در اقیانوس ها، آلودگی میکروپلاستیک اغلب توسط حیوانات دریایی مصرف می شوند. بخشی از این آلودگی های زیست محیطی ناشی از ریختن زباله است، اما بیشتر نتیجه طوفان ها، روان آب و بادهایی است که پلاستیک(اعم از اجسام دست نخورده و میکروپلاستیک ها) را به اقیانوس ها می برد. پلاستیک های یکبار مصرف( اقلام پلاستیکی که فقط یک بار استفاده شده و سپس دور ریخته می شوند، مانند نی)، منبع اصلی پلاستیک های ثانویه در محیط هستند. میکروپلاستیک ها در موجودات دریایی از پلانکتون تا نهنگ، در غذاهای دریایی تجاری و حتی در آب آشامیدنی شناسایی شده اند و این نگران کننده است زیرا تاسیسات استاندارد تصفیه آب نمی توانند تمام آثار میکروپلاستیک را حذف کنند. بعنوان مثال آثار میکروپلاستیک ها را می توان در عملکرد یک دستگاهِ ماشین لباسشویی جستجو کرد. یک ماشین لباس شویی از لباس های ساخته شده از اکریلیک می تواند حدود ۷۳۰ هزار الیاف را وارد سیستم فاضلاب کند. همانطور که نمودار زیر نشان می دهد، آنها سپس به تعداد زیادی راه خود را به محیط باز می کنند. این تحقیق تخمین می‌زند که بیش از یک سوم میکروپلاستیک‌های شناور در اقیانوس‌ها از پارچه‌های مصنوعی به دست آمده‌اند. لاستیک خودرو دومین منبع بزرگ است که ۲۸ درصد آن به دلیل فرسایش لاستیک ها در هنگام رانندگی است. حداقل خبر خوب این است که ما به عنوان افراد بر هر دو منبع برتر کنترل داریم( از طریق خرید کمتر یا عدم خرید لباس های ساخته شده از الیاف مصنوعی و استفاده کمتر از ماشین). نمودار زیر سهم تخمینی کل میکروپلاستیک ها در اقیانوس های جهان را بر اساس منبع نشان می دهد.