نگاه حمایتی دولت به حوزه حمل و نقل ضروری است
یادداشتی از دکتر عبدالرضا رضایی پایگاه خبری منبع خبر: بی تردید در دنیای امروز بخش مهمی از رشد و توسعه ی کشور ها بر دوش صنعت حمل و نقل بوده که شامل حمل و نقل هوایی، دریایی، ریلی و زمینی بوده که بخش عظیمی از آن بر عهده ی حمل و نقل زمینی است.بطوریکه حمل […]

یادداشتی از دکتر عبدالرضا رضایی
پایگاه خبری منبع خبر: بی تردید در دنیای امروز بخش مهمی از رشد و توسعه ی کشور ها بر دوش صنعت حمل و نقل بوده که شامل حمل و نقل هوایی، دریایی، ریلی و زمینی بوده که بخش عظیمی از آن بر عهده ی حمل و نقل زمینی است.
بطوریکه حمل و نقل زمینی شامل دو بخش مهم مسافری و باری است که فعالین این حوزه سال ها مشغول خدمت رسانی به مردم این سرزمین می باشند.
پرواضح است که رونق و پیشرفت این صنعت بر دوش زحمت کشانی است که به عنوان مالکین وسایل نقلیه ی سنگین و راننده سال ها در حال خدمت رسانی به مردم مشغول بوده اند، ولی نکته حائز اهمیت و تاسف بار در این صنعت عدم حمایت از این قشر زحمتکش و نبود امنیت شغلی برای این عزیزان است.
زحمت کشانی که حتی از کمترین امکانات و موهبت برای یک داشتن یک رفاه نسبی محروم هستند.
در ادامه باید به این نکته اشاره نمایم که در این صنعت دو قشر
مالکین وسایل نقلیه و رانندگان زحمت کش با هم و دوشادوش یکدیگر در حال خدمت هستند، که هر کدام به نوبه ی خود دارای دغدغه هایی می باشند که در نوع خودش شنیدنی است.
مالکانی که از عدم حمایت وزارت صمت، اداره راه و بانکها در جهت نوسازی ناوگانشان به ستوه آمده اند و رانندگانی که از بیمه ها و وعده های اداره راه ناامید شدند.
این قشر از خدمات حداقلی امکانات درمان که توسط بیمه ها باید تحت پوشش قرار بگیرند بهره مندی کامل را نمی برند.
یا در بحث سختی کار که از دید دولت و اداره ی راه بعضا به این شغل به دید یک کار توریستی و تفریحی نگریسته شده و سنوات خدمتشان را ۳۰ سال محاسبه کرده اند، در حالی که این افراد بخش عظیمی از دوران زندگی و خدمت در این سیستم را از خانواده های شان به دور بوده اند و در گرما و سرما، در شرایط بد آب و هوایی، بصورت شبانه روزی در حال خدمت رسانی و کار طاقت فرسا بوده اند، اما دریغ از ذره ای توجه به این قشر زحمتکش.
همین معایب در این سیستم باعث شده که در سال های اخیر شاهد حضور افراد کمتری در این حوزه باشیم، زیرا توان پرداختن به این هزینه ها و عدم دریافت بازدهی مناسب را ندارند.
دولت باید با نگاه حمایتی به این حوزه از حمل و نقل اهداف جدیدی را مد نظر گرفته تا بتواند علاوه بر تامین خواسته های مالکین و راننده ها ، از نظر توسعه نیز به این صنعت امیدوارتر باشیم.
شاید مهمترین این خواسته ها از طرف این قشر داشتن بیمه تکمیلی، بازنشستگی در ۲۰ سال خدمت به عنوان قرار گرفتن در مشاغل سخت، داشتن امنیت شغلی و حمایت از طرف مالکان و بیمه و اداره راه، اختصاص تسهیلات کمک هزینه ضروری، دادن تسهیلات تهیه مسکن ارزان قیمت با توجه به سطح درآمدی هریک از شاغلین در این حوزه .
در جهت تامین اقلام هم میتوانند با اختصاص دادن کالاهایی که با ارز دولتی برای این صنعت اختصاص داده میشود به مالکان این حوزه با بستری مناسب و ایجاد سامانه هایی از دریافت این اقلام توسط این افراد مطلع شوند.
در بحث جلوگیری از قاچاق سوخت هم میتوانند با اتصال دستگاه های جی پی اس و سپهتن خودرو ها به جایگاه های سوخت در تامین و اختصاص صحیح آن به ناوگان در این حوزه تحول ایجاد نمود.