خواص در بحران سیاسی و امنیتی اخیر کشور چه نقشی داشتند؟

یادداشتی از عبدالرسول جوادی بالاجاده

به گزارش سرویس سیاسی منبع خبر، بیش از ۶۰ روز است که کشور دستخوش حوادث شده است که حاصل آن ناآرامی، اعتراض و سوء استفاده دشمنان خارجی و داخلی در تبدیل اعتراضات به اغتشاشات و ناآرامی ها شده است.

اگر عمق فاجعه حوادث به خوبی وارسی و بررسی  شود، نشانه هایی از انتقادات، مطالبات مردمی از دولتمردان در بخش های معیشت، رفاه اجتماعی، نابسامانی بازار بورس، دلار، اقتصاد کلان و خرد، افزایش تورم و سرسام آوری قیمت های خرید کالاهای اساسی، کوچک شدن سفره های مردم و دهها مشکلات دیگر در بخش های مختلف مدیریتی، به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده در بروز حوادث اخیر در کشور قلمداد می شوند.

دامنه و گستردگی این مشکلات تنها محدود به دولت فعلی نیست بلکه ریشه های اصلی آن در ناکارآمدی مدیران و بی تدبیری در مدیریت بخش‌های مهم جامعه، ارثیه از دولت‌های پیشین تا کنون است.

حال که ریشه های بروز این حوادث به روشنی مبرهن است، باید اذعان نمود همه دولت‌مردان از گذشته تا کنون، صاحب نظران، سیاستگذاران، برنامه ریزان و مدیران در همه دوره های مدیریتی هر یک به نوبه خود، نقشی بسزا در ایجاد این بحران و چالش سیاسی و امنیتی و … داشته و دارند.

سئوال جدی که در این وضعیت مطرح می شود این است که، در زمان مدیریت بحران چرا این افراد روزه سکوت اختیار کرده اند و از اظهار نظرها، همراهی‌ها و … شانه خالی می‌کنند، تا ترکش های حاصل از این بمباران سنگین سیاسی به آنها اصابت نکند بطوریکه در خاکریزهای سکوت جای خوش کرده اند و مهر سکوت بر لبها و قلمها زدند.

قلم ها بشکند و تاریخ به برجستگی بنویسید، همانهاییکه در بروز هر مسئله ای فرصت را غنیمنت می شمردند، قال و قیل می کردند و نطق های آتشین داشتند، قلم فرسایی
می کردند و تریبون‌ها را با زر و زور در اختیار می‌گرفتند تا برای جناج و گروههای مقابل رجز خوانی کنند، الان به کجاها خیزیده اند و به سوراخ سکوت پناه برده اند و قد علم نمی‌کنند.

باید به ایشان متذکر شد؛ مگر  این مشکلات حاصل و ارثیه ناکارآمدی و بی تدبیری برخی از شما مدیران دولت‌ها و دستگاههای مختلف تقنینی، اداری و اجرایی و قضایی و… کشور نیست؟

پس چرا در بحران اخیر که تبدیل به یک آشوب و اغتشاش شده است، قامت بلند نمی کنید و صدایتان در حلقوم خاموش و قلم هایتان شکسته شده است و شجاعت و جسارت ظهور و حضور در تبیین واقعی این حوادث را ندارید.

میدانید که این روزه سکوت و خاموشی تان، تیرها را بجای اصابت به ناکارآمدی و بی تدبیرهای برخی از مدیران، به ریشه ها و اصل نظام  جمهوری اسلامی و ارکان اصلی آن نشانه رفته است.

آیا اطلاع دارید که همه این فشارهای وارده اثری بر جناحها و گروههای سیاسی و این دولت و آن دولت، این خط و آن خط، اصلاح طلب و اصولگرا، چپی و راستی، روحانیت و روحانیون و…..ندارد؟ بلکه بعد از تحمل چهار دهه، ریشه ها و ارکان نظام را نشانه رفته است.

مگر شماها خواص جامعه در همه جریان‌ها و گروه‌ها و احزاب نبودید که برای کسب قدرت و جاه و مقام در انتخابات در کف میدان می آمدید و خانه به خانه، صنف به صنف، گروه به گروه و.‌..، برای تببین برنامه های خود و جریان متبوعتان ورود می‌کردید، حال چه شده است سکوت پیشه کرده و میدان را خالی کرده اید و بجای تببین سیاست‌ها و برنامه ها و عملکرد نظام در جمهوریت، پیشرفتها و… و پاسخگویی در برابر مطالبه گری های اقشار جامعه، سکوت اختیار کردید و بار سنگین آنرا را بر دوش ارکان اصلی نظام و رهبری گذاشته اید.

این شانه خالی کردن را از دو مدخل می‌توان جستجو کرد:
اول اینکه؛ نمی‌خواهید خود را در تقابل و پاسخگویی مطالبات مردم جامعه قرار دهید و مصداق ” من نبودم …..تقصیر آستینم بود..” را تداعی کنید.

دوم آنکه؛ شرایط بحرانی ایجاد شده را مناسب برای ظهور و بروز نمی‌دانید و ترس وارد شدن در گرداب پاسخگویی در برابر مطالبه گران مجال حضور را از شما گرفته است و به قولی شرایط را مناسب نمی بینید.

پس پاسخ این مطالبات و روشنگری و به تعبیر رهبری فرزانه انقلاب “جهاد تبیین” را چه کسانی باید بر عهده گیرند.

آیا همه این مسئولیت تنها به عهده رهبری فرزانه انقلاب می باشد؟

آیا نمی پندارید که دود برخاسته از این آتش به چشم همه شما خواهد رفت و چشمان شما را هم کور خواهد کرد.

حال میدانید که دود غلیظ آن، منجر به شهادت شهدای عزیز مدافع امنیت از نیروهای خادم انتظامی، تا جان برکفان بسیج و سپاه و سربازان گمنام امام زمان و بسیاری از  مردم بی گناه این وطن عزیز رفته است که داغ آن قلبهای همه ایرانیان و رهبری انقلاب را جریحه دار کرد.
و آسیب های آن چون میدان داری گروه‌های محارب از داخل و خارج کشور در اجتماعات و تبدیل آن به اغتشاشات  شده است.

به هوش باشید آنهاییکه در این امتحان و آزمون نمره قبولی نگرفتید و مردود شدید حتما بدانید که مردم در آینده پاسخی عقلایی به این‌ سکوت و خاموشی شماها خواهند داد و با حضور موثر و انتخاب خود برای همیشه مهر خاموشی بر لبانتان و قلمتان خواهند زد. بطوریکه دوباره آنهاییکه در شرایط حساس همراه مردم و نظام نبودند و سربازی نکردند را وارد میدان‌های مدیریتی نخواهند کرد.

در این بحران هم مظلومیت اسلام و انقلاب اسلامی و رهبری فرزانه بیش از پیش جلوه گر شد و همچنان چشمان آن به مردم همیشه همراه، سربازان گمنام امام زمان عج و بسیجیان و نیروهای انتطامی و سپاهی و ارتشی دلخوش هست و آنچه که باور داریم از بین رفتن کف های دریای این بحران خواهد بود و شرمساری بر جبین آنهایی می‌نشیند که در طوفان پرتلاطم، بر کشتی ولایت سوار نشدند و در روزه های سکوتشان، بوق کشتی به ساحل نشسته انقلاب را نشنیده اند.

قدردان همه ایثارگریهای نیروهای امنیتی،  نظامی، انتظامی و بسیجی و مردم همیشه همراه نظام، بویژه شهدای عزیز امنیت بوده و هستیم و باور داریم با تدابیر پیامبرگونه رهبری فرزانه انقلاب، کشتی انقلاب از این موجهای شکننده هم عبور خواهد کرد و روسیاهی جاماندگان قافله ولایت و انقلاب را هم خواهیم دید.