مردم فراموش شده در دولت مردمی

یادداشتی از عبدالرسول جوادی بالاجاده

پایگاه خبری منبع خبر- یادمون میاد در گفتگوی رضوانی خبرنگار صدا و سیما با رئیسی کاندید ریاست جمهوری، پاسخ سوال خبرنگار را اینگونه داد که “ما برای همه مشکلات و موانع برنامه ای جامع داریم و تمام نگاهمان به مردم و اوضاع اقتصادی هست”. از این دست حرفهای عامه پسند برای جلب توجه و اعتماد به رای آوری بسیار شنیده ایم.

آنهم در دمادم انتخابات و هنگام نیاز مردم به مشارکت، لیکن پس از آن دیگر نه آن شعارها و گفتگوها بازخوانی می‌شود و نه رسانه ای است که مطالبه گری برای شعارهای رنگی انتخابات نماید.

هر چی بود گذشت و رفت و تقریباً عمر خدمتی دولت سیزدهم با شعارهای “دولت مردمی” و “ایران قوی” در حال گذر است و آنچه پسماند مدیریتی آن باقی می ماند افزونی مشکلات جاری و اثر گذار در زندگی روزمره مردم است.

با همه تاکیدات رهبری انقلاب ظاهراً نه گوشی برای شنیدن دارند نه اهتمامی برای اقدام در جهت تحقق شعار سال “مهار تورم”

رئیس جمهور و دولتمردان و نمایندگان مجلس شورای اسلامی!

حرف این نیست که کاری نمی‌کنید، بازدیدها و سفرهای مستمر رئیس جمهور و پیگیری امور مغفول مانده دولت‌های پیشین چون مترو پرند و بیمارستان شهریار و اتوبان شیراز و آبرسانی شهرهای جنوبی کشور و به نقل رئیس دولت ساماندهی به بیش از ۷ هزار پروژه رها شده، در کنار افزایش مناسبات سیاسی با سایر کشورها و … همه خوب و درخور تحسین است و دست مریزاد دارد.

لیکن آنچه مهم است و از نگاه و توجه دولت مردمی دور مانده است، معیشت و اقتصاد خانواده های جامعه بویژه دهک های آسیب پذیر است که عملاً هیچ اقدام موثری از سوی دولت بجز بازدیدهای گروه‌های نظارتی که مانور رسانه ای است برای سرگرم کردن مردم، انجام نشده است.

رئیس دولت مردمی؛

به واقع مردم در دولت مردمی فراموش شده اند و اکثریت جامعه و خانوارها به عمقی بسیار از زیر خط فقر در حال خفه شدن هستند و هیچ اکسیژنی برای احیای آن نیست.

دولت سیزدهم در برابر مهار تورم ناتوان است و عملاً تعدادی خاص از جامعه ۴ درصدی به تعبیر رئیس مجلس بر مملکت، حکومت اقتصادی دارند و توان برنامه ریزی و نظارت را از دولت گرفته اند.

مردم در فقر مطلق به سر می برند و دولت خبری از رنج سفره گردانی خانواده ها ندارد و برنامه ریزان اقتصادی هم در این اوضاع اقتصادی فقط یاد گرفتند که کشور را با مالیات بر درآمد مردم اداره کنند و فقط موفقیت اقتصادی را افزایش مالیاتها و درآمدهایی که از اقشار آسیب پذیر جامعه “کارمندان، کارگران، نظامیان و بازنشستگان” توان دریافت مستقیم دارند می‌دانند و خود را تئوریسین اقتصادی می‌دانند.
و آنوقت پرونده های ۳ هزار میلیارد دلاری با حمایت همین دولت‌ها برجسته می‌شود و دهها و صدها پرونده اقتصادی اینچنینی که اگر منابع آن به تک تک مردم کشور توزیع شود هیچ فقری در کشور مشاهده نمی‌شود و همه کویرهای اقتصادی هم سبز می‌شود.
لیکن دست اندازان اقتصادی از همان ۴ درصدی ها هستند کسی و دولتی توان اعمال قانون بر آنان نیست و بماند … که گفتنش هزینه ها دارد.

رئیس دولت مردمی؛

با این دست فرمان اقتصادی که طی مسیر می کنید باید آرم کمیته امداد امام خمینی را بر سر در دولت سیزدهم نصب کنید و همه مردم ایران را تحت پوشش قرار دهید.

رئیس دولت، در دولت مردمی چه خبر است؟
که توان نظارت و کنترل و مهار تورم و افزایش قیمت نیازهای ضروری خانوارها از نان، لبنیات، مرغ، تخم مرغ، گوشت، میوه، خدمات عمومی و … را ندارید.

اینهاییکه همه دست دولت بر مدیریتش سایه دارد و اگر چه اعتقاد و باور داریم دلالان و سودبران اقتصادی کشور بر اقتصاد حاکمیت دارند و هیچ دولتی توان تقابل با آنها را نداشته است و ندارد. لیکن هرینه سنگین ناتوانی دولت‌ها را مردم باید بپردازند و استخوان‌ها خرد شده و کمرها خمیده شود برای زنده ماندن. متاسفانه در کشوری که از همه مواهب الهی بهره مند است نفس کشیدن هم دشوار شده است.

رئیس جمهور دولت مردمی!

جای بسی تاسف است که تهیه و تامین برخی از ضروریات زندگی برای بسیاری از خانواده ها آرزو شده است. یک زمانی خانواده ای با نان و پنیر و سبزی می توانست زنده بماند و شکم فرزندانش را سیر کند، دیگر این حداقلی هم بسختی بدست می آید.

برنامه ریزان اقتصادی دولت مردمی لطفاً چاره ای اندیشه کرده و پرواز قیمت خرید مرغ و تخم مرغ، گوشت، لبنیات و شوینده ها و … را مهار کنید که اگر مهار نکنید هزینه سنگین آن را به خود دولت وارد می شود.

مردم دیگر تاب این همه فشارهای اقتصادی را ندارند

شعارهای رنگی فرزند آوری، ازدواج و تشکیل خانواده دولت همخوانی ندارد با این مدیریت اقتصادی فقط باید به فکر زنده ماندن بود آنهم در این هوای آلوده سربی و مازوتی و …