به بهانه روز جهانی جوانان؛ جوانی نکو دار

به قلم سید امیر یکه سادات

پایگاه خبری منبع خبر- بیست و یکمین روز از مردادماه، همزمان با دوازدهم آگوست، روز جهانی جوانان در تقویم بین‌المللی ثبت شده است؛ روزی که بهانه‌ای شده تا همه کشورهای دنیا بکوشند قدم‌های تاثیرگذاری در راستای توسعه امکانات برای کمک به جوانان بردارند. جوانانی که همین امروز، دغدغه کمبود آنها در سال‌های آینده، همه کشورها را با بحران سالمندی روبه‌رو کرده است؛ بحرانی که دولت‌ها از نگرانی پیشبرد اهداف‌شان، بدون حضور کافی آنان در جامعه می‌گویند. درواقع، اشاره به این موضوع از جهت توجه به ارزشمندی جوانان، مورد اهمیت است؛ جوانانی که ساختن یک دنیای بهتر، تنها به دست آنها محقق خواهد شد. دوره‌ای از گذر عمر که به باور همه مردم دنیا، هیچ دوره‌ای به اندازه آن، بااهمیت نیست؛ دورانی که سرشار از استعدادها، توانمندی‌ها، باورهای عمیق قلبی، خط قرمز‌ها و البته به همان اندازه هم فورانی از نیازها است. همه این ویژگی‌ها باعث می‌شود توجه به جوانان هر جامعه، بدیهی‌ترین عملکرد دولت‌ها باشد؛ چنان‌که در کشور ما هم این جوانان باانگیزه و توانمند، به حمایت‌هایی بسیار بیشتر از آنچه که امروز با آن مواجه هستیم، نیاز دارند. نیازهایی که رفع‌شان، عاملی برای تحرک، رشد، جنبش و نشاط آنها خواهد بود. اما امروز، کدام یک از نیازهای آنها تحقق یافته است؟  فراهم بودن شرایط ازدواج؟ در شرایط اقتصادی امروز، کمتر جوانی است که با حرفه کارمندی، بتواند از پس هزینه‌های ابتدایی یک ازدواج معقول بربیاید. امنیت شغلی؟ چه بسیارند جوانانی که بعد از طی کردن مدارج تحصیلی، نتوانسته‌اند در حرفه‌ای مرتبط با آموخته‌های‌شان مشغول شوند؛ اشتغالی که البته تنها خوان اول است و ادامه این مسیر در گرو حمایت و امنیت برای برنامه‌ریزی آینده آنهاست؛ اتفاقی که کمتر جوانی در روزگار امروز از آن بهره‌مند می‌شود. آنچه مشخص است، این است که مسأله اشتغال جوانان، به عنوان دغدغه‌ای اساسی و بدیهی برای مسئولان، عیان است اما نتیجه‌ای که در جامعه می‌بینیم، نشان می‌دهد که به حمایت‌ها، رسیدگی‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی به مراتب منظم‌تر و هدفمندتر برای رسیدن به یک وضعیت ایده‌آل نیاز داریم. حتما می‌دانید که همانند بسیاری از کشورها که فارغ از روز‌ جهانی جوان، روزی ملی را هم برای این مناسبت پاس می‌دارند، در ایران هم روز تولد حضرت علی‌اکبر(ع)، جوان یاریگر امام حسین(ع) در واقعه عاشورا، به نام روز جوان نامگذاری شده است؛ موضوعی که نشان‌دهنده واقف بودن متولیان امر به اهمیت جوانان کشور است اما واقعیت این است که نامگذاری و تجلیل‌های سالانه برای این نسل از جامعه، کافی به نظر نمی‌رسد. نسلی که پریشانی‌اش از ترس نسبت به آینده و دلزدگی‌اش نسبت به زندگی دلخواهش، می‌تواند دامنگیر همه جامعه شود. البته بر کسی پوشیده نیست که لازمه موفقیت یک فرد، خواه جوان و خواه میانسال، تلاش‌ها و مداومت خود او بر ادامه مسیری است که شروع کرده اما تسهیل کردن موانع و هموارسازی این مسیر، قطعا بر عهده کسانی است که می‌دانند دستیابی جامعه‌ای ایده‌آل، بدون جوانانی باانگیزه و کوشا که سرمایه‌های هر کشوری به حساب می‌آیند، ممکن نخواهد بود. با در نظر گرفتن همه این موارد، روشن است که تامین نیازهای جوانان و به دست آوردن دل آنها، همان‌ چیزی است که می‌تواند روز جهانی و روز ملی آنها را گرامی بدارد و کام‌شان را شیرین کند.